Prawa autorskie: 2008
Wydawca: Routledge, Londyn i Nowy Jork; To jest jej książka Teoria terapii zaawansowanej Seria, redaktor serii Keith Tudor.
Psychoterapia neurolingwistyczna autor: Lisa Wake to dobrze zbadane, szeroko cytowane i naukowe badanie programowania neurolingwistycznego (NLP) i zaawansowanego modelu psychoterapii neurolingwistycznej. Z entuzjazmem polecam tę książkę klinicystom, badaczom, praktykom NLP i wszystkim zainteresowanym kierowaniem nauką i teorią NLP. Niewiele napisano o stosowaniu NLP w psychoterapii w ostatnich latach. Ta książka w znaczący sposób przyczynia się do wypełnienia tej luki w literaturze NLP, w sposób jasny i przekonujący.
Lisa Wake odnosi się do wielu punktów, które mają kluczowe znaczenie dla ustanowienia programowania neurolingwistycznego jako uznanej metody psychoterapeutycznej. Niewiele książek w ostatnich latach połączyło NLP z teoretycznymi korzeniami, z których się wywodzi, i rozważyło wpływ tych związków na wykorzystanie procesów NLP w pracy klinicznej. Ta książka jest wyjątkowa w badaniu korzyści NLP w szerszym kontekście tego, co musi się stać, aby ludzie mogli rozpoznać zmiany behawioralne i emocjonalne w psychoterapii. Jej perspektywa podkreśla i podkreśla, w jaki sposób zasady neurolingwistyczne mogą wpływać na zrozumienie złożoności ludzkich subiektywnych doświadczeń.
Wake krytykuje tych, którzy wysunęli nadmierne roszczenia dotyczące NLP za działanie przeciwko ustanowieniu NLP jako naukowo potwierdzonej metodologii. Ponadto Wake ma obawy dotyczące roszczeń, które nadmiernie upraszczają wiele czynników przyczyniających się do zmiany zachowania. Chociaż krótki i skuteczny model terapii, NLP jest zaniepokojony tymi, którzy stosują techniki bez uwzględnienia problemów kontekstowych, takich jak: B. Kliniczny charakter omawianych problemów i charakterystyka relacji terapeutycznej.
Książka omawia pojawienie się psychoterapii neurolingwistycznej jako modalności terapeutycznej. Znacznie więcej zrobiono w Europie w porównaniu ze Stanami Zjednoczonymi w celu ustanowienia standardów certyfikacji umiejętności neurolingwistycznych w ramach repertuaru psychoterapeutycznego. Wake, omawiając rozwój standardów, stwierdza, że „można je opracować, aby zapewnić ich większą elastyczność i skupienie się bardziej na ogólnej psychoterapii niż na modelach proceduralnych generowanych z metodologii NLP”. Dokonały tego organizacje europejskie, w tym Europejskie Stowarzyszenie Psychoterapii Neurolingwistycznej (EANLPt) oraz Stowarzyszenie Psychoterapii Neurolingwistycznej i Poradnictwa (NLPtCA).
Moim zdaniem jednym z najważniejszych osiągnięć tej książki jest podkreślenie znaczenia szerszego zakresu poza izolowanymi metodami NLP w celu rozpoznania i wykorzystania potencjału NLP jako leczenia psychoterapeutycznego. NLP został pierwotnie sformułowany przez Richarda Bandlera i Johna Grindera w latach 70. XX wieku poprzez analizę i modelowanie pracy Virginii Satir, terapeutki systemów rodzinnych. Fritz Perls, terapia Gestalt; oraz Milton Erickson, psychoterapeuta i hipnoterapeuta. Wake sugeruje, że znaczna część jej cennej pracy nie zawsze była wystarczająco zintegrowana z NLP i jest niedostatecznie reprezentowana w niektórych prezentacjach NLP i psycholingwistycznych prezentacjach psychoterapeutycznych. Przytacza także prace wielu innych osób, które przyczyniły się do psychoterapii neurolingwistycznej i rubryki NLP, badając i opracowując dodatkowe punkty zebrane przez Ericksona, Satira i innych. Ponadto Wake omawia psychoterapię neurolingwistyczną w kontekście najnowszych badań neuronauki nad tym, jak psychoterapia łączy ścieżki mózgowe i przyczynia się do zmian emocjonalnych i behawioralnych.
Psychoterapia neurolingwistyczna dostarcza informacji historycznych, teoretycznych i metodologicznych, które pomagają czytelnikowi zrozumieć miejsce psychoterapii neurolingwistycznej w dziedzinie psychoterapii w ogóle. Wake omawia wpływy, które wpłynęły na zasady, umiejętności i wymagania NLP. Ponadto Wake analizuje niektóre podstawowe wymagania NLP i umieszcza je w kontekście psychoterapii neurolingwistycznej. Mówi o tym, jak psychoterapeuci neurolingwistyczni przyjęli i dostosowali podstawowe zasady NLP, aby skutecznie pracować w kontekście terapeutycznym. Wake umieszcza psychoterapię neurolingwistyczną w kontekście innych form psychoterapii. Omawia wpływy i wzajemne relacje między różnymi szkołami myślenia związanymi z NLP. w tym psychoterapia humanistyczna i egzystencjalna, hipnoterapia, psychoterapia Gestalt, terapia systemowa i rodzinna, terapia psychodynamiczna i terapia zachowań poznawczych. Wiele obszarów, na które patrzy, stanowi teoretyczną podstawę praktyki NLP i aktualizuje ją, uwzględniając nową wiedzę z zakresu neuronauki.
W kilku rozdziałach Wake omawia perspektywę psychoterapii neurolingwistycznej na osobowość, język i funkcje poznawcze, a także wzorce programowania w wysoce integracyjny sposób. Omawia wiele obszarów, w których interwencje neurolingwistyczne wydają się szczególnie skuteczne, na przykład poprzez zastosowanie wzorców językowych oferowanych przez NLP. Patrzy na neuronauki dotyczące zaburzeń emocjonalnych i poznania. Często cytuje Shore'a (2003), który omawia neurologiczne skutki psychoterapii i informacje na temat rozwijającego się mózgu oraz o tym, jak psychoterapia i techniki NLP mogą wpływać na te procesy. Zauważa, że istnieją dowody na to, że restrukturyzacja neurologiczna odbywa się w procesie psychoterapii. Zauważa, że „istnieje ogromny potencjał powiązania badań i teorii w neuronauce z istniejącymi teoriami w psychoterapii”, w tym NLP. Komentuje także, że „psychoterapia neurolingwistyczna zapewnia metodologię, która umożliwia nowe wzorce neurologiczne poprzez zmianę różnych aspektów procesu wewnętrznego, warunków wewnętrznych lub zachowania zewnętrznego”.
Wake dokonuje również krytycznego rozróżnienia między NLP jako „psychologią stosowaną” a wykorzystaniem NLP jako elementu umiejętności terapeuty w szerszym kontekście psychoterapii. Integracja technologii NLP z umiejętnościami terapeutycznymi, takimi jak podstawy teoretyczne, wiedza psychologiczna, umiejętności raportowania, zrozumienie procesu i pewność siebie zasadniczo stanowią psychoterapię neurolingwistyczną. Zauważa, że ważne jest, aby zrozumieć, że terapeuta odgrywa aktywną rolę w rozwoju mózgu u leczonego klienta, szczególnie w przypadku stanów afektywnych. Zakłada, że neurolingwistyczni psychoterapeuci, jeśli pozostają w programowym modelu pracy (zasadniczo stosowanym psychologicznym sposobie pracy), nie biorą pod uwagę elementów procesu terapeutycznego, które były cenione przez Ericksona, Satira i Perlsa. na których pracach zbudowano NLP. Wake zachęca terapeutów neurolingwistycznych do umieszczania modelowanych programowo aspektów NLP w kontekście szerszych relacji terapeutycznych, ponieważ jest to często wymagane do wprowadzenia trwałych zmian poznawczych, emocjonalnych i behawioralnych poprzez procesy psychoterapeutyczne.
Wake omawia status walidacji badań NLP i psychoterapii neurolingwistycznej. Twierdzi, że obecnie dostępna jest tylko ograniczona liczba badań, które pokazują skuteczność NLP w kontekście psychoterapii. Przegląda niektóre badania, które mają. Wake zauważa, że psychoterapia neurolingwistyczna jest „niewiarygodnie młoda” w porównaniu z innymi metodami psychoterapii i dopiero od początku lat 90. zaczęła określać i rozwijać standardy stosowania technologii NLP, szczególnie w kontekście psychoterapii. Ze względu na krótką historię jako sposób psychoterapii trudno jest udowodnić swoją skuteczność w wystarczającej liczbie, aby uznać ją za terapię z wyboru. Przytacza wysiłki mające na celu naprawienie tej sytuacji, w tym projekt badań i uznawania NLP. Wake przedstawia kilka zaleceń dotyczących produktywnych kierunków badań.
Podsumowując, opisy Wake'a prowadzą czytelnika do większego docenienia bogactwa podejścia neurolingwistycznego i tego, co ma do zaoferowania jako narzędzie psychoterapeutyczne. Psychoterapia neurolingwistyczna jest niezwykle ważną i przydatną książką. Będzie to doskonały tekst na kursy NLP i / lub psychoterapii neurolingwistycznej. Ta książka ukazuje istotę tego, co jest konieczne, aby przenieść techniki neurolingwistyczne na dziedzinę prestiżowej nauki, a nie tylko psychologii stosowanej. Jednym ze stanowisk, które skutecznie wyraża, jest to, że postrzeganie NLP przede wszystkim jako psychologii stosowanej obniżyło jej wiarygodność i postrzegało korzyści jako interwencję psychoterapeutyczną. Zmienia się to, ponieważ NLP jest bardziej systematycznie włączany do praktyki klinicznej, ale potrzebny jest dalszy postęp. Słusznie twierdzi, że NLP należy umieścić w kontekście szerszego spojrzenia na funkcjonowanie człowieka i mózgu, aby osiągnąć zasłużone miejsce jako uznaną modalność terapeutyczną.
[ff id="6"]
