Depresja i zaburzenia lękowe to stany psychosomatyczne, tj. H. Połączenie czynników psychologicznych i fizycznych. Podczas gdy fizyczny (lub somatyczny) składnik choroby jest leczony lekami przeciwdepresyjnymi, składnik psychologiczny jest leczony za pomocą psychoterapii.
W psychoterapii należy porozmawiać z psychologiem, takim jak psychiatra, psycholog, pracownik socjalny lub doradca, który w pierwszej kolejności określa przyczynę zaburzenia lękowego oraz sposób, w jaki można złagodzić wpływ przyczyny na psychikę pacjenta. Szczególnym rodzajem psychoterapii, który okazał się bardzo przydatny w leczeniu zaburzeń lękowych, jest: Terapia poznawczo-behawioralna (CBT). Jak sama nazwa wskazuje, CBT składa się z dwóch elementów: elementu poznawczego i elementu behawioralnego.
Element poznawczy: Element poznawczy CBT pomaga ludziom zmienić strukturę myśli, która wywołuje lęki i niepokoje, które spowodowały zaburzenie lękowe.
Element behawioralny: Element behawioralny CBT zachęca ludzi do zmiany sposobu reagowania na sytuacje wywołujące lęk.
Ilustracje przedstawiające działanie CBT: Załóżmy na przykład, że psychiatra leczy pacjenta z zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym, w którym boi się zarażenia zarazkami i dlatego wielokrotnie myje ręce. Psychiatra lub wyszkolony specjalista ds. Zdrowia psychicznego brudzi dłonie tego pacjenta i czeka go coraz dłużej przed umyciem. Jeśli ćwiczenie to powtórzy się kilka razy, a pacjent stwierdzi, że pomimo brudnych rąk, które nie były myte przez tak długi czas, nie nastąpi infekcja, jego obawa przed infekcją zarazkami zmniejszy się.
Innym przykładem działania CBT jest leczenie fobii społecznej. Pacjent jest zachęcany do obecności w sytuacjach społecznych, których się obawia i może popełniać błędy społeczne lub niegodziwości. Mówi się mu, że nikt tak naprawdę nie zauważył - a może nie zauważył, ale nie przywiązał do niego żadnej wagi, a nawet lepiej, niektórzy popełniali te same błędy i nadal są bardzo komfortowo społecznie - pacjent staje się bardziej otwarty na to środowisko społeczne, którego kiedyś się obawiał.
CBT trwa zwykle około trzech miesięcy i jest podawana indywidualnie lub w grupach. Może rozpocząć się bezpośrednio od pacjenta lub rozpocząć od filmów i zdjęć przedstawiających sytuację pacjenta i sposób przezwyciężenia jego obaw.
W końcu CBT może działać tylko we współpracy z pacjentem. Pacjent musi uznać, że zaburzenie lękowe wpływa na niego i dlatego musi podjąć tę terapię. Dzięki podawaniu leków przeciwdepresyjnych CBT może umożliwić osobom z zaburzeniami lękowymi prowadzenie normalnego i pełnego życia.
[ff id="6"]
