Psychodram rozpoczął się w 1921 r. Od J. L. Moreno, lekarza, który wyemigrował z Austrii do Stanów Zjednoczonych w 1925 r. Blatner definiuje psychodramę jako metodę psychoterapii, w której pacjenci organizują istotne wydarzenia w swoim życiu, zamiast po prostu o nich mówić. Bada nie tylko wydarzenia historyczne w działaniu, ale przede wszystkim wymiary zdarzeń psychologicznych, które zwykle nie są rozpatrywane w konwencjonalnych dramatycznych procesach: niewypowiedzianych myśli, spotkań z nieobecnymi, wyobrażeń o fantazjach na temat tego, co inni mogą odczuwać i myśleć, oraz przyszłych Rozważ możliwości i wiele innych aspektów fenomenologii ludzkiego doświadczenia.
Jeszcze przed wyjazdem z Wiednia Moreno był pionierem wielu koncepcji, które większość konsultantów uważa za rzecz oczywistą: warunki takie jak psychoterapia grupowa, metody działania i rozgrzewka. W swojej najszerszej definicji psychodrama ma wiele zastosowań: psychoterapia grupowa, odgrywanie ról klinicznych, nadzór, terapia małżeńska i rodzinna2, gry dramatyczne, gry, społeczno-dramat oraz społeczność terapeutyczna; i odgałęzienia, takie jak Playback Theatre opracowany przez Jonathana Foxa. Wpłynął na wiele szkół terapii: Fritz Perls (kształt i technika pustego krzesła); Virginia Satir (terapia rodzinna i rzeźba rodziny, którą Moreno nazwał Action Socio Gramm); Analiza transakcji Eric Bern). Być może jednym z najbardziej błyskotliwych ostatnich wydarzeń dla chrześcijan jest bibliodramat Piotra Pitzele3, który jest przedstawiany jako forma midraszu, forma doświadczenia żydowskiej / biblijnej narracji.4 Dlaczego psychodrama doskonale nadaje się do poradnictwa chrześcijańskiego Jedną z największych atrakcji psychodramów dla chrześcijan jest to, że Fakt, że może być tak chrześcijański przyjazny dla użytkownika. 5 Chociaż Moreno urodził się w sefardyjsko-żydowskiej rodzinie, zgodził się na chrześcijaństwo. Powiedział kiedyś, że chrześcijaństwo można postrzegać jako najbardziej pomysłową i potężną operację psychoterapeutyczną, jaką kiedykolwiek wymyślono. 6 Docenienie przez Moreno uzdrawiających właściwości religii, koncepcja sprzeczna z nurtem większości myśli psychologicznych w tym stuleciu, jest wspólnym wątkiem we wszystkich jego dziełach.
Moreno wyobraził sobie religię opartą na uznaniu podobieństwa do Boga w każdej osobie i zdolności stworzenia Stwórcy w każdej osobie. Wyrażanie się tych przekonań religijnych będzie działało, współdziałając z innymi zgodnie z zasadami opartymi na świętości spontaniczności i kreatywności w każdej jednostce. Postulował, że jeśli zachorujemy w związkach, powinniśmy wyzdrowieć w związkach, służbie terapeutycznej, którą Ciało Chrystusa powinno ofiarować wszystkim, którzy stają się członkami. Podczas gdy większość terapii mówionych kładzie nacisk na uzdrawianie werbalne, psychodrama przenosi działania mowy ciała, odgrywanie ról i testowanie zachowania do psychoterapii. Ponieważ większość tego, co się nam przytrafia, to całe doświadczenie, znacznie więcej niż tylko werbalne, techniki psychodramy umożliwiają reprodukcję życia w sposób, który można przeżyć, zrozumieć, potwierdzić, przeformułować, potraktować i przećwiczyć nowe zachowania może w bezpiecznej atmosferze. Relacje między członkami grupy odtwarzają społeczeństwo, a także ich osobiste relacje w mikroformacie w grupie i dają nam możliwość zobaczenia na miejscu, w jaki sposób członkowie wchodzą w interakcje, udzielają im informacji zwrotnej, a nawet pracują przez relacje konfliktowe w celu uzyskania nowych rodzajów interakcji.
Podstawowe ramy psychodramy: Podstawowe ramy psychodramy wymagają reżysera (terapeuty), osoby pomocniczej (współterapeuty lub członka grupy), sceny (na której odbywa się akcja), widowni (innego członka grupy) i bohatera (wybranego członka grupy) pracować nad swoim problemem). Zaletą tej struktury jest to, że bohater może rzutować na scenę to, nad czym chce pracować. Historia należy do pacjenta, a nie do terapeuty. Można opracować wszystko, co można sobie wyobrazić, w tym kwestie metaforyczne i religijne, takie jak: B. związek z Bogiem. 9 Po pojawieniu się różnych przedmiotów / ludzi na scenie bohater ma możliwość zbadania ich znaczenia i znaczenia na konkretnym poziomie, co chce zrobić z tymi rzeczami. Może nawet wypróbować różne metody, aby upewnić się, że klient może je usunąć, spróbować ponownie lub wrócić do stanu, w którym nic nie działa, jeśli nie działa na scenie.
Psychodrama ma tę dodatkową zaletę, że zapewnia bezpieczne środowisko, w którym mogą odbywać się pewne rozmowy. Wielu pacjentów jest zachęcanych przez terapeutów do powrotu do domu i porozmawiania z istotną osobą, która ich zdaniem skrzywdziła. Czasami ta osoba jest niedostępna z powodu śmierci lub usunięcia, a czasem po prostu nie jest wskazana. Natomiast scena psychodramy oferuje wyjątkową okazję do rozpoczęcia tych rozmów. Uzdrowienie, które zwykle osiąga się w takich sytuacjach, jest trwałe i nieodwracalne. Znajdź terapeutę, który rozwiąże twoje problemy.
Nawet jeśli nie było to z prawdziwą osobą, istniała prawdziwa rozmowa i prawdziwe rozwiązanie. Być może klejnotem w koronie technik psychodramatycznych Moreno jest odwrócenie ról. Wcielenie się w rolę drugiego człowieka prowadzi do poczucia, że dana osoba ma uczucia, patrzy z duszy tej osoby, uzyskuje nowy wgląd w to, co sprawia, że dana osoba tyka, i być może odkrywa, co sprawia, że osoba robi to, co robi. Często oznacza to umieranie z wcześniej wyrażonych opinii na temat tej osoby i jej motywacji. Nie można wrócić do swojej roli i być takim samym po odwróceniu. Wiesz coś, czego wcześniej nie wiedziałeś10. Być może najlepszym przykładem odwrócenia ról jest sam Bóg, jeśli przyjmuje ludzkość w osobie Jezusa Chrystusa. Warto zauważyć (jako psychodramatysta, nie jako teolog), że odkupieńcze dzieło zbawienia kulminuje się na krzyżu, gdzie Bóg w osobie Jezusa Chrystusa odwraca role z ludzkością, odczuwa nasz ból, grzech i przyjemność, a następnie umiera z naszego powodu Job. Zmartwychwstanie jest ostatnią pieczęcią, która ustanawia nasz dostęp do Pana. Stamtąd nic nie może oddzielić nas od Bożej miłości.
[ff id="6"]
