Około 60% do 84% pacjentów z rakiem rozwija przerzuty do kości. Około 70% z nich cierpi na zespół trudny do opanowania, z czego 50% umiera bez odpowiedniej ulgi w bólu i złej jakości życia. Dlatego konieczne jest posiadanie dostępnych i skutecznych leków do leczenia tego stanu. Jednym z najczęstszych zespołów chorobowych u pacjentów z zaawansowanym rakiem jest przerzuty do kości. W praktyce klinicznej trudno jest zarządzać i kontrolować. Obecnie postęp naukowy w wykrywaniu i leczeniu raka przedłuża życie pacjentów. Nie dzieje się tak w przypadku niezwykłego raka kości, w którym obecne strategie leczenia są mniej skuteczne. Większość paliatywnego leczenia zapalenia stawów opiera się na badaniach klinicznych dotyczących leczenia bólu u pacjentów lub na źle zaprojektowanych modelach eksperymentalnych, które mogą wyjaśnić, dlaczego stosowane leki są nieco skuteczne. Obecnie jedną z głównych barier w opracowywaniu nowych, bezpiecznych metod leczenia zapalenia stawów jest brak podstawowej wiedzy z fizjologii zapalenia stawów.
Epidemiologia
Choroba u pacjentów z rakiem jest zwykle wieloczynnikowa, może wynikać z samego procesu, efektów leczenia lub obu. Z tych powodów metodologia i postępowanie z tym objawem powinny być interdyscyplinarne. Zespół chorobowy występuje albo przez lokalną proliferację, albo inwazję guza przerzutowego guza na odległość. Przerzutowa choroba kości często wykazuje obecność guza na piersi, tarczycy, prostacie, nerce, płucach lub nadnerczach.
Fizjologia zapalenia stawów
Choroba kości jest związana z niszczeniem tkanek komórek osteoklastów. Zwykle osteoklastyczna resorpcja kości jest zrównoważona z tworzeniem się kości za pośrednictwem osteoblastów. W nowotworowej aktywności osteolitycznej zwiększa się i istnieją substancje takie jak cytokiny, lokalne czynniki wzrostu, peptydy podobne do hormonów przytarczyc i prostaglandyny. Autakoidy są również uwalniane przez innych właścicieli jako jony potasu, bradykinina i czynniki osteoklastyczne. Te składniki tkanek odgrywają ważną rolę w uczulaniu tkanki nerwowej na bodziec chemiczny i termiczny, niższe progi rozładowania błony neuronowej, wytwarzają nadmierną reakcję na bodźce powyżej progu i wynik. w uwalnianiu impulsów tonicznych, które zwykle są cichymi nocyceptorami. Zjawisko to nazywane jest uczuleniem obwodowym i pierwotną przeczulicą bólową i jest rozumiane jako zdarzenia, które występują w szeregach uszkodzonej tkanki i stymulują obwodowe nocyceptory (włókna C i włókna delta), które przenoszą chorobę. W tkance kostnej receptory czuciowe znajdują się przede wszystkim w okostnej, podczas gdy obraza kości i kory kostnej jest niesamowita. To zjawisko uczulenia obwodowego powoduje nieprawidłową wrażliwość na nacisk otaczający skórę (allodynia i przeczulica bólowa), ból mięśni, ścięgien, stawów i głębokich tkanek mających kontakt z kością. Ogranicza się to do zapewnienia, że zakończenia peryferyjne mają większą zdolność reagowania na uszkodzenia w przypadku obrażeń.
Ciągła obecność szkodliwych procesów, stymulowanie receptorów nocyceptywnych zapewnia wprowadzenie podostrej choroby, która może stać się przewlekła w rozwoju przerzutów do kości. Bodźce te prowadzą do kolejnego szeroko rozpowszechnionego zjawiska zwanego centralizacją czucia, która obejmuje nienormalną stymulację przychodzących sygnałów czuciowych do ośrodkowego układu nerwowego, zwłaszcza rdzenia kręgowego. Zjawisko to występuje z powodu ciągłej stymulacji wkładów przez nici C. Ten rdzeń kręgowy powoduje tymczasowy wzrost siły cichych końców synaptycznych. W tym procesie odgrywa ważną rolę N-metylo-D-asparaginianu receptora glutaminianowego (NMDA). Wynikowa aktywacja sygnału generowana w neuronach postynaptycznych wysyła do mózgu wiadomość, która jest interpretowana jako ból. Krótka centralizacja centralizacji intensyfikuje efekty sensoryczne zarówno obwodowego nocyceptywnego sygnału wejściowego (włókna bólu C), jak i włókien bez nocyceptywnych (A dotyku).
W praktyce oba zjawiska są związane z genezą przerzutowego zapalenia stawów, a uczulenie obwodowe występuje w postaci zmian przerzutowych w postaci pojawienia się nocyceptorów i tłumaczenia informacji wskazanych przez zmniejszoną mielinizowaną A-deltę lub niemielinowane C na rdzeń kręgowy, gdzie informacje zostały zmodulowane przez różne systemy. W procesie konfiguracji rozpoczyna się proces centralizacji centralizacji, w której synapsy sensoryczne zaczynają aktywować ciszę. I jest stan rosnącej percepcji centralnej. Stając się przewlekłym zaburzeniem bólowym, staje się bardziej skomplikowane, ponieważ każdy, kto ma kontakt z miejscem urazu, staje się potężnym generatorem bólu. Kontakt, ruch mięśni lub wynikowy ból stawów, pokazujący zjawisko allodynii i przeczulicy bólowej, są bardziej wyraźne.
Wraz z rozwojem i wzrostem choroby przerzutowej mogą pojawić się zjawiska ucisku nerwów obwodowych, korzeni nerwowych lub rdzenia kręgowego. Choroba może następnie odnosić się do innych dermatomów, które dodatkowo komplikują początkowy obraz jako bolesny. Ten stan staje się czynnikiem dla pacjenta, a jego niewystarczające może wywołać zjawisko całkowitej choroby wyszczególnione poniżej.
[ff id="7"]
